Harlingen, 16 december 2022. Het is kaartavond bij Zeerobben. Ik zit aan de bar naast Wiebe Westra, jarenlang dominante spelmaker van Zeerobben 1. Hij vertelt me waarom zijn oud ploeggenoot van toen en nu vaste kaartmaat Gerrit Weewer er niet is en dat hij daarom met een andere maat meedoet. Gerrit is ernstig ziek, dat wist ik. Maar volgens Wiebe inmiddels opgenomen in de hospice. Later blijkt dat overigens het MCL te zijn, maar de boodschap is er niet anders om en komt wel hard binnen. Waarom weet ik niet, maar onmiddellijk flitsen een paar herinneringen aan Gerrit door mijn hoofd:
Makkum, 17 april 1976. Zeerobben wint met 0-3 van Makkum en wordt daarmee kampioen van de 1e klasse FVB. Man of the Match is Gerrit Weewer, die alle doelpunten voor zijn rekening nam en op de schouders van supporters van het veld gedragen wordt.
Marknesse, 13 april 2002. Zeerobben wint met 2-4 van de plaatselijke trots SVM en wordt daarmee kampioen van de 3e klasse. Man of the Match is Wietse de Wit, die driemaal doel treft en een week later bij de huldigingswedstrijd in Harlingen tegen d‘ Olde Veste (5-0 winst met weer 2x Wietse) op de foto hieronder wordt vereeuwigd met Gerrit Weewer, de man die bijna exact 26 jaar eerder hetzelfde kunststukje flikte in de kampioenswedstrijd in Makkum. Wat een Déjà Vu was dat. Een prachtige herinnering!
Terug naar nu. Gerrit staat er nu heel anders voor. En met hem zijn Save, die gedurende een hele lange reeks van jaren als organisator ook onlosmakelijk verbonden was met de kaartavonden bij Zeerobben. Ze deed dat altijd met verve en op haar eigen karakteristieke wijze. Zoals het ook bijna karakteristiek was dat Gerrit dan meedeed, aanvankelijk meestal kaartend met zijn maat Jan van der Loenhorst en in latere jaren dus met hun andere gezamenlijke maat Wiebe Westra. Gedrieën vormden ze jarenlang ook een vast supporterstrio van Zeerobben 1. Kritisch, maar met hun staat van dienst met recht van spreken vanuit uit hun groen/witte harten. Mooie kerels, mooie vriendschap.
Save laat een paar dagen later via een bericht op Facebook weten dat haar lieve schat in het ziekenhuis ligt en dat ze net zolang bij hem mag blijven als hij nog leeft. Aangrijpend en confronterend. Een definitief afscheid lijkt onvermijdelijk en dan nemen herinneringen het meestal over van toekomstplannen. Herinneringen aan bepalende en typerende momenten. Voor Save, Robert, Dennis en de kleinkinderen zijn dat hopelijk vele goede herinneringen die in deze moeilijke fase kracht en steun geven om deze zware weg te gaan. Misschien (en dat hoop ik) toveren de voetbalherinneringen waar dit stukje mee opende, iets van een kleine glimlach en trots bij hen tevoorschijn. Voorzichtige licht- en steunpunten in deze voor hen zo donkere dagen rond Kerst.
Die tegenstelling tussen herinneringen enerzijds en toekomstplannen anderzijds wordt later in deze week nog eens opvallend onderstreept als de Businessclub van Zeerobben een mooie cheque aanbiedt aan Maan, Laurens en Esmee Bergsma ter ondersteuning van hun strijd tegen Kinderkanker. Maan, 1 jaar oud nog maar, vecht al 10 maanden tegen kinderkanker en heeft ook nog een lange weg te gaan. Maar de behandeling lijkt aan te slaan en samen met haar ouders gaat ze ervoor. Ze mogen hopen, toekomstplannen maken en dan doen ze ook. En het is mooi om te zien wat hun actie ook binnen onze Zeerobben-familie aan emoties en daadwerkelijke actie teweeg brengt.
Hoe anders is het dus voor Gerrit en zijn gezin. Toekomstplannen vallen in duigen. Een hard gelag, maar hopelijk met vele goede herinneringen. Herinneringen die steun en troost kunnen bieden. Dieper dan wij die kunnen bevroeden. Het soort herinneringen die zovelen uit onze Zeerobben-familie hebben aan dierbaren die zij verloren zijn. Het zijn er vele, soms lang geleden, soms zeer recent. Enkelen voor mijn gevoel nog altijd heel vers omdat ze zich afgespeeld hebben in mijn periode als voorzitter. Sommigen ook al eens aangehaald in eerdere kerstgedachten op deze site of middels een aan hen gewijd In Memoriam, ook via deze site. Laten wij, met al onze toekomstplannen, toch ook vooral al die mensen blijven herinneren en denken aan/om de nabestaande die nog altijd springlevend deel uitmaken van onze groen-witte familie. Samen sporten, samen winnen, samen verliezen, samen clubgevoelens delen, samen genieten van een kaartavond, samen herinneringen delen en toch weer samen toekomstplannen maken. Dat alles maakt Zeerobben tot wat het is.
Gerrit en Maan; beide ernstig ziek. Herinneringen aan Gerrit geven misschien een beetje licht in moeilijke dagen, toekomstplannen voor Maan geven hoop. Ik vind het eigenlijk wel een mooie kerstgedachte en zal mijn opvolger vragen of ik die met jullie mag delen.
JW
Ja, nu lees ik dat Gerrit ernstig ziek is. Samen nog een tijd fijn gespeeld in het 2e elftal (dat was toen beter dan het 1e elftal).
Ik wil graag langs deze weg de hartelijke groeten doen aan Gerrit en Save en ze veel sterkte wensen. Ik hoop dat deze groet hen bereikt.
Melle Nieuwhof