Het weekend is weer voorbij en dus staat social media weer vol met voetbalverslagen van het afgelopen weekend. En veel (heel veel) gaat natuurlijk over de successen van onze kinderen. Helaas ontvang ook ik niet meer de handgeschreven verslagen van kinderen van hun eigen wedstrijd. Oké, dat tijdperk is allang afgesloten weet ik maar ook via de mail of whatsapp komt het nagenoeg niet meer voor. En dus zijn het vaak de ouders die dan toch maar aan de slag gaan om al die successen niet onopgemerkt voorbij te laten gaan. En dan kom je al gauw terecht in kreten als “plezier in het voetbal” , “je hebt iets uit te leggen op school”, “plezier staat voorop”, “we voetbalden tegen reuzen”, de scheidsrechter meende…” etc etc.
Ik vraag me dan wel eens af hoe hebben de kinderen het zelf ervaren. Hetzelfde als wij ouders dat ervaren? Het was in ieder geval reden voor mij om weer eens richting de C-veld te gaan afgelopen zaterdag. Met mijn “perskaart” had ik toestemming van het bestuur tot het sportcomplex. Mijn oog was gevallen op een wedstrijd van JO15-4. Uit ervaring weet ik dat het vaak erg moeilijk is om bij de niet-standaardteams leiders en trainers te vinden en ook zijn de onderlinge verschillen in de lagere klassen vaak erg groot. In de bekercompetitie trof dit team sterke tegenstanders en werd er helaas met 15-0 verloren van Hielpen, met 12-1 van Oeverzwaluwen en met 13-0 van SJO DFC. Oke, dan moet de competitie nog beginnen en dan heb je al 40 doelpunten tegen. Dat is niet leuk. Maar toch proberen ze het plezier in de sport te behouden.
Maar goed, op zaterdag 19 september gaat de competitie dan van start en hoop je dat je in een competitie bent terecht gekomen waar je iets meer gelijkwaardige tegenstanders treft. De eerste tegenstander blijkt een oude bekende uit de bekercompetitie te zijn waar met 13-0 van verloren werd. Oeps. In de competitiewedstrijd gaat het echter een stuk beter. SJO DFC scoort dit keer maar 6 keer en Zeerobben weet zelfs een keer te scoren. De tweede wedstrijd tegen Leovardia een week later gaat met 1-8 verloren maar weer scoort JO15-4. En dan volgt afgelopen zaterdag de wedstrijd tegen Beetgum die hun eerste wedstrijd al met 11-2 hadden gewonnen. Tsja, daar sta je dan op zaterdagmorgen vroeg. Ik had besloten om van deze helden eerst maar eens een mooie teamfoto te maken. Op het hoofdveld (daar spelen ze bijna nooit) netjes op een bankje voor de hoofdtribune. Je merkt aan alles dat dit toch geen alledaagse kost is voor deze pubers. Daarna snel door naar het C-veld om nog iets mee te krijgen van de korte wedstrijdbespreking. Die is heel kort maar duidelijk. De opstelling en de wissels worden doorgenomen en nog even een laatste pep-talk als “kom op” en “doe je best” en dan klaar voor de wedstrijd.
Binnen 5 minuten staat Beetgum al op 0-1 en even later volgt al snel de 0-2. Zeerobben komt amper over de middellijn. Ik verbaas me erover hoe de sfeer binnen de lijnen blijft. De spelers, bestaande uit 10 jongens en 4 meiden, blijven positief en hebben lol met elkaar. Uiteindelijk gaat de wedstrijd helaas met
14-0 verloren. Als alles bezonken is denk ik aan de successtories van maandag a.s. Al die kinderen die weer op social media staan en plezier in de sport hebben gehad volgens de schrijvers. Ik vraag me af hoe dat bij de teams gaat die dik aan de broek hebben gekregen. Hoe zouden zij het ervaren? Vaak zie je weinig tot geen verslagen van de teams die op een lager niveau spelen. Maar dit keer dus wel! Omdat zij ook positieve aandacht verdienen. Ze trainen 2 keer in de week en doen gigantisch hun best. Elke week weer.
Net zoveel bewondering als ik voor al deze kinderen heb, heb ik dat ook voor de trainers/leiders van dit team. Pieter Ruurd v.d. Pol en Stef Arends zijn er elke week om deze jongens en meiden te trainen. Elke week weer trainen en proberen spelers/speelsters beter te maken en plezier (daar is ie weer) te laten hebben met elkaar. Want dat is zo belangrijk! Mooi dat deze jongens dit willen doen.
Ook respect voor de leiding Roos v.d. Most en Roland v.d. Vlugt. Zij hebben dit seizoen de handdoek opgepakt en hebben besloten om leiders te worden bij dit team. Elke week gaan ze met dit team op pad en ondanks dat de resultaten wat minder zijn proberen ze er met z’n allen het plezier in te houden. Ze doen er alles aan. Zaterdag a.s. een uitwedstrijd naar de koploper die al 3 wedstrijden gewonnen heeft met een doelsaldo van 22 voor en 4 tegen…. Dat zal weer een hele zware klus worden maar ze gaan er weer voor met z’n allen. Ik heb daar heel veel waardering voor.
En uiteindelijk maakt het ook niet uit of je in een standaardteam speelt of in een veel lager team. Of je nu wint of verliest. Bovenaan staat of ver onderaan. Nee dat maakt niet uit want iedereen bij onze club heeft uiteindelijk recht op een mooie fotoreportage van het team. Gewoon een fotograaf en reporter langs de lijn die speciaal voor jou komt. Mijn bezoek aan deze wedstrijd, ondanks de forse nederlaag, was dan ook zeer geslaagd. Ik heb genoten van de onderlinge sfeer en de inzet. En ik hoop echt dat het plezier bij iedereen blijft. Want dat verdienen ze met elkaar. Aan de leiding/trainers zal het in ieder geval zeker niet liggen heb ik gemerkt en als ik daar in de toekomst ook weer een klein steentje aan kan bijdragen, zal ik dat zeker doen.
Frabo