Goeiemorgen, goeie avond of goeiemiddag trouwe lezers.
Het was weer zaterdag, de mooiste dag van de week. Vandaag mochten we aantreden tegen LAC Frisia uit leeuwarden. Na het slippertje van afgelopen week in Leeuwarden konden we vandaag orde op zaken stellen tegen één van vele ploegen uit leeuwarden. Dit keer een thuiswedstrijd en zoals velen zeggen zou dit een voordeel moeten zijn. Met een selectie van 26 man zou je zeggen dat je elke week een representatief team op de been zou moeten kunnen krijgen maar met het aantal afmeldingen die er iedere week voorbij komen is dit elke week maar weer afwachten. Van de afmeldingen die we voorbij zagen komen in onze groeps-app schoten bij mij soms de tranen in mijn ogen van het lachen, zo hebben we uiteraard de wat meer serieuze afmeldingen zoals bijvoorbeeld: “ik heb nog wat last van zaterdag dus sla even over”, “ut is mie inne rug schoten dus moet mie helaas afmelden”, “de vrouw heeft vergadering dus ik red het niet” en “mut mie afmelden ivm late dienst”. Nou zijn dit naar mijn mening gegronde afmeldingen die iedereen wel eens een keer heeft uiteraard maar er zijn ook een paar waar de tranen je bij in de ogen schieten zoals deze: “ik hev een lekke band dus mien fiets doet ut niet”, “de vrouw is ongesteld dus ik durf het huus niet uut te gaan” of “er zit mie al de hele avond een skeet dwars die er maar niet uut wil dus ik meld mie af voor vanavond”.
Maar genoeg geneuzel, laten we het over de wedstrijd hebben.
Zoals iedere week was de voorbereiding weer uitstekend, volop strijd op de training met deze week helaas wel een afgelaste training op de dinsdag ivm teveel afmeldingen. Nou kunnen de meesten wel een keertje overslaan dus dit is niet een heel groot probleem. 1400 verzamelden we op ons schitterende complex en werd de week onder het genot van een heerlijke bak koffie even kort besproken. Deze 16 namen moesten het vandaag gaan doen en in deze opstelling:
Tom op doel, achterin Danyel, Patrick, Pake en Stijn, op het middenveld Gijs, Amels en Ivar en voorin Twit, Harmen en Jens. Op de bank mochten Lau, Opa, Cees, Nota en Harmen jr plaats nemen.
Marcel Amels had de verbale bevestiging al gekregen van de trainer van het tweede om met het derde mee te gaan maar besloot de vrouw en kleine mee te nemen voor een dagje leeuwarden, hierdoor kreeg opa de gelegenheid om zelf toch nog aan te sluiten bij de selectie. Tot pake’s grote verbazing mocht hij vandaag de aanvoerdersband gaan dragen, wat een verantwoordelijkheid voor de man die in zijn jongere jaren nogal wat keren uit zijn fel is gesprongen in het veld tegen zijn medespelers. Maar goed dat hij met de jaren naast zijn grijze haren er óók wat wijsheid heeft bijgekregen en uiteraard een paar jaar onder Simba heeft mogen trainen. Je kon zien dat dit hem goed heeft gedaan dus Camaru, vriend, bedankt!! Nadat we er wat rekensommetjes op los hadden gelaten en er achter kwamen dat de jeugd sowieso nog tot 14:45 moest voetballen op het hoofdveld, moesten we de warming up op het betonnen veld genaamd Froonacker op pakken. Al snel werd duidelijk dat iedereen met pijntjes liep en het mede dankzij dit een zware pot zou gaan worden.
Na de warming up nog even snel de kleedkamer in voor de yell, dit keer opgepakt door Nota jr.
Waar een ieder gewend was aan de “we doen het voor wit, we doen het voor groen, wat gaan we doen” kwam Nota met een wel heel speciale “kom op jongens even bij elkaar”, “heeeeeeeee winnuhhhhh” schalde het door de kleedkamer. Iedereen zat vol verbazing naar Nota te kijken en wees hem erop dat dit niet de zeerobben 3 yell was en het toch de volgende keer wat anders moest. “uhhhhhh oké” “deze heb ik bij de scoutingclub geleerd” was alles wat Nota nog te zeggen had en we liepen het veld op. Nadat de tos werd verloren door Pake was het de aanvoerder van Frisia die zo wou blijven staan en mochten we voor de eerste keer deze wedstrijd gaan aftrappen (er zouden nog vele malen volgen maar dat leest u verder in het verslag wel terug)……. Al snel werd duidelijk dat het allemaal net niet goed stond bij ons en daar maakte onze tegenstander goed gebruik van door 2 persoonlijke fouten al na 5 minuten af te straffen waardoor we 0-2 achter kwamen.
Na een peptalk van onze middenvelder Amels zetten we de schouders er even onder en kwamen we dankzij Amels en Harmen snel terug tot 2-2 waardoor we er weer wat vertrouwen in kregen. Dit bleek helaas van korte duur te zijn want na de zoveelste persoonlijke fout was het dan toch weer Frisia die kon profiteren om zo de 2-3 aan te tekenen en aftrap nummer 4 was een feit. Gelukkig bleven we positief en probeerden we te voetballen. Dit resulteerde na 37 minuten in een mooie aanval die met een droge knal door Harmen werd binnen geschoven. Nadat Lau de thee had verzorgd kwam hij in het veld voor de moegestreden Amels die alles had gegeven wat hij vandaag in zich had.Tijd om te koppen bij elkaar te steken en te genieten van een heerlijk bakje thee verzorgd door the one and only backstreetboy Lau. Kan me wel inbeelden dat ie tijdens het inschenken luidkeels “you are, my fire” zat te zingen in de kleedkamer. Al met al een met liefde ingeschonken bakje thee dus.
De tweede helft begonnen we ongewijzigd.
De scheids zei nog “benieuwd of er net zoveel goals vallen als in het begin van de eerste, nou dan hoop ik wel dat het aan hun kant is zei ik nog. Nog geen 2 minuten later lag de bal alweer in het netje maar helaas weer aan onze kant en mochten we weer aftrappen. 3-4 in de 47e Minuut en wij waren weer aan zet. Gelukkig hadden we backstreetboy Lau die het op zijn heupen had en nadat hij een aanval schitterend had opgezet ronde hij op sublieme wijze af om zo de 4-4 in het netje te leggen. Hij moest hierna wel even 10 minuten op adem komen waardoor we de 4-5, 4-6 en tevens de 4-7 in korte tijd moesten incasseren waardoor het totaal aantal keren aftrappen op 8 kwam te staan. Voordeel van zo vaak aftrappen is uiteraard wel dat je er erg gedreven in word.
Na zo’n pakweg 65 minuten was het voor pake genoeg geweest, 3 ongelukkige botsingen is iets wat die oude belûg niet meer aan kan en hij mocht plaats maken voor Cees. In de 75e minuut waren het Jens en Twit die na nog twee keer aftrappen het veld mochten verlaten voor Opa en Nota die er dus bij een 4-9 stand in kwamen. Een paar minuten later mocht ook Harmen jr. het veld betreden voor Danyel. De rechtsbuiten van Frisia die eigenlijk al de hele wedstrijd dezelfde acties maakte was naar een ieders mening zeer voorspelbaar maar ondanks het feit dat dit meerdere keren aan was gegeven kwam hij er toch iedere keer weer met speels gemak langs. Aan de buitenkant dekken, verkeerd instappen en bloemetjes plukken die groeiden op het o zo mooie kunstgras was eigenlijk alles wat er tegenover werd gezet.
Hierdoor kreeg invaller Harmen jr. ook de simpele instructies mee om vooral het linkerbeen in de gaten te houden en vooral geen bloemetjes te gaan plukken, dit laatste deed hij uitstekend maar dat linkerbeen bleek toch ook voor Harmen jr. iedere keer weer een struikelblok te zijn waardoor het telkens weer gevaarlijk werd en de beste man tot 2 keer aan toe kon aanleggen met zijn linker om zo de bal achter Tom in de kruising te plaatsen. Één van de twee goals werd wel heel strak ingeschoten maar de tweede zag een ieder al van verre aankomen. We snapten dan ook niet dat deze niet uit de lucht gegrepen werd omdat er totaal geen gang in zat. Misschien toch verstandig om hier op de training wat meer mee bezig te gaan om zo het aantal tegendoelpunten wat te minimaliseren en dichter bij de o zo nodige winst te komen. Maar ja, weer 2 keer kunnen oefenen op de aftrap dus deze ging in ieder geval steeds beter. 4-11 met nog een paar minuten te gaan.
Toen opa, Nota en Harmen jr. eindelijk warm waren zette Nota een fenomenale sprint in waar Johny van de Burgerking jaloers op zou zijn. Dankzij deze sprint kreeg Patrick de bal aan de rechterkant van het veld en gaf de perfecte voorzet op opa die de bal via zijn gehoorbeentje in de verre hoek zag belanden. 5-11 met nog een 10tal minuten te gaan. Over het veld werd al geschreeuwd “het kan nog makkelijk”, maar veel gevaarlijker dan dit werden we niet meer.
Het laatste fluitsignaal was een feit en na 12 keer aftrappen mochten we met zijn allen genieten van een welverdiende koude douche. Of het kwam door de uitslag of omdat de rekeningen niet betaald waren zullen we denk ik nooit te weten komen. De trainers hebben in ieder geval genoeg stof om aan te werken de komende week voor de volgende test van deze competitie tegen Heerenveense boys 2, een uitwedstrijd die als het zo door gaat nog zwaarder zal worden als deze.
In de derde helft genoten we nog even van wat koude pilsjes van Lau en Jens maar konden we hier helaas niet zo lang van genieten omdat iemand haar vrije zaterdag had opgegeven om achter de bar te staan en niet te laat naar huis wou.
Hoogtepunt van de derde helft was daarom ook het feit dat pake zijn jas kwijt dacht te zijn en de hele kantine in rep en roer had. Hij was er heilig van overtuigd dat de jas waar Harmen voor zat met zijn brede belûg niet zijn jas was. Zelfs na 3 keer te hebben gekeken bleef hij stug vol houden dat het hem niet was. Tien minuten later zei Twit is dat hem niet? Toch maar weer kijken en op het moment dat hij zei “nee dit is hem n….” Kwam het besef dat het hem toch wel was. Één mooie afsluiter van een mooie dag, hoogste tijd om naar huis te gaan en de zinnen te verzetten met een avondje Netflix op het bankje.
Ik zou zeggen tot de volgende keer en zoals Lau zou zingen
“You are, my fire..The one, desire”
Foto’s: Frans Bode
