Ze zijn onafscheidelijk. Nou alleen binnen de lijnen dan even niet. Dan moet Figo even wachten tot z’n baasje klaar is met de wedstrijd. Maar Figo weet niet beter en wacht geduldig in weer en wind. Hij weet namelijk dat de beloning in de bestuurskamer altijd lekker is… In die bestuurskamer vertelt Piet tussen neus en lippen door dat hij inmiddels al ruim 32 jaar fluit voor Zeerobben. Tweeëndertig (!!) jaar. En nooit alleen. Want vòòr Figo vergezelde Skoopie hem en daarvoor was het de trouwe Bobo die altijd met z’n baasje meeging naar het Oostersportpark. Toen Piet zelf moest stoppen met voetballen vanwege fysieke klachten besloot hij wedstrijdjes bij de senioren te gaan fluiten. Inmiddels fluit Piet alleen nog jeugdwedstrijden. Vaak met de handjes op de rug en genietend van de jeugd die plezier heeft. Af en toe even corrigeren maar over het algemeen de jeugd lekker laten voetballen. Piet doet zijn verhaal in de bestuurskamer. Maar hij moet weer richting het veld voor de 2e helft van MO13-1 tegen MKV. Nog even een anekdote? vroegen de aanwezigen. Nou snel dan. Toen ik nog bij de senioren floot was ik een keer m’n kaarten vergeten. Snel pakte ik 2 witte papiertjes. Op de één schreef ik “ROOD” en op de andere “GEEL”. Die stak ik in m’n zak en het probleem was opgelost. Dat is Piet ten voeten uit. Zaterdag zijn ze ongetwijfeld weer van de partij!