Algemeen

De beginjaren …

De basis van de bloeiende vereniging z.m.v.v. Zeerobben werd in 1938 gelegd. Leden van de hervormde jongelingenvereniging wilden voetballen, maar niet op zondag. Te jong om zelf een club op te richten, kregen ze hulp. Resultaat: op 4 november 1938 werd de oprichtingsvergadering van christelijke voetbalvereniging Zeemeeuwen gehouden. Er waren achttien potentiële leden aanwezig. Staande de vergadering werd een bestuur gekozen: D. Faber (voorzitter), R. Bergsma (penningmeester), Chr. Lambers (secretaris) en de leden H. van Gorkum en G. Jansma.

De eerste tijd werd er alleen getraind, maar in het seizoen 1939-1940 werd voor het eerst met twee senioren- en  één aspirantenteam aan de competitie van de Friesche Voetbal Bond (FVB) deelgenomen. Mede door de Tweede Wereldoorlog bleef een ledenaanwas uit, ondanks diverse wervingsacties.  Op 12 oktober 1945 werd een ledenvergadering gehouden onder leiding van de nieuwe voorzitter Jac. v.d. Meer. Een oproep opnieuw actief te worden, leidde tot ledengroei. Naast drie seniorenteams schreef Zeemeeuwen ook twee aspirantenelftallen in voor de competitie. Ook was er sportieve bloei: Zeemeeuwen drong door tot de eerste klas FVB. Voor veel leden volgde in april 1947 een koude douche. De besturen van v.v. Harlingen en Zeemeeuwen startten fusiebesprekingen. Op 25 april 1947 volgde in een gecombineerde ledenvergadering overeenstemming. In het nieuwe besturen waren beide voetbalverenigingen vertegenwoordigd. H. Hofstra (voorzitter), H. ten Napel (secretaris) en H. Attema (penningmeester). De zaterdagafdeling schreef twee senioren- en één aspirantenteam in. De belangstelling liep na enkele jaren zienderogen terug. Deelname aan de competitie was niet meer mogelijk. Exit zaterdagvoetbal in Harlingen…

Feiten en cijfers beginjaren

• – De minimumleden om lid te worden, was vijftien jaar.
• – De inleg bedroeg eenmalig vijftig cent en de contributie tien cent per week.
• – Op 16 maart 1944 werd een propaganda-avond gehouden in de schouwburg. Christelijke Voetbalvereniging Blauw Wit voerde de klucht ´In het Gouden Haantje´ voor een uitverkochte zaal op.

De doorstart …

Toch bleef er belangstelling voor zaterdagvoetbal. In 1950 nam een groepje spelers – zonder officieel bestuur – deel aan de zomeravondbedrijfscompetitie. Na twee jaar verdween Saturnus echter met stille trom. Onder aanvoering van diverse oud-voetballers van Zeemeeuwen werd op 3 januari 1953 in gebouw Pro Rege onder overweldigende belangstelling de oprichtingsvergadering van een nieuwe zaterdagclub gehouden. Het eerste bestuur van Exelsior werd gevormd door: voorzitter Sj. Hoekstra, secretaris B. Teakema en de leden Vellinga, Kip, Halbesma en Jaap Wouters. Twee senioren- en één aspirantenteam werden ingeschreven voor de competitie. Echter niet onder de naam Exelsior, die werd niet ontvankelijk verklaard. De verbondenheid met de zee en de havens leidde tot de naam Zeerobben. De vereniging groeide en bloeide dankzij goede sportieve resultaten. De professionalisering werd ingezet met het aannemen van de eerste trainer van buiten de vereniging: Rikus Nak. De heer Van Joolen, sportdocent aan de Rijks HBS, gaf de conditietrainingen. Zeerobben drong door tot de vierde klasse KNVB dankzij kampioenschappen in 1956 en 1957. Het complex aan de Vierkantsdijk werd te klein, Zeerobben verhuisde naar twee velden op het gerenoveerde Balkland. In het seizoen 1960-1961 bereikte de vereniging de derde klasse, toen de hoogste klasse van district Noord. Helaas volgde een minder rooskleurige tijd. Zeerobben zakte af en kwam in 1973 zelfs weer uit in de FVB. Zeerobben knokte zich omhoog en speelt sinds 1976 binnen de gelederen van de KNVB.

Zeerobben speelde jarenlang op het destijds gerenoveerde Balkland. Er bestond behoefte aan een eigen plek voor vergaderingen en besprekingen. Dat was in de jaren zeventig. De eerste mogelijkheid was door de gemeentelijke kantine op het Balkland te pachten. De winst uit de kantineomzet vloeide in de clubkas. De zoektocht naar een beter onderkomen ging voort. De oplossing was de oude brugwachterswoning op het Zuiderbolwerk. Deze woning werd van de gemeente gehuurd en  – dankzij een verbouwing in eigen beheer – het ideale onderkomen voor Zeerobben. Plus vertrek- en aankomstpunt voor de uitwedstrijden. In 1975 krijgt Zeerobben een eigen accommodatie aan de Achlumerdijk. Dankzij een eigen spaarpotje – opgebouwd door de oud-papieractie en een uitgegeven obligatielening – kan Zeerobben gelijk een eigen clubgebouw bouwen. Het succes van de obligatielening was overigens te danken aan de stimulerende kracht van toenmalig voorzitter Ide Bode. De bouw was geen geringe klus, aangezien 85 procent van de werkzaamheden in eigen beheer was. Op 29 maart 1978 kon mevrouw D. Bode-Brands de eerste steen leggen. Na een jaar noeste arbeid in de avonduren werd op 9 juni 1979 de nieuwe Robbenplaat feestelijk geopend. Zeerobben had eindelijk echt thuis …

Feiten en cijfers de doorstart

• – Bij de oprichting van een nieuwe zaterdagclub in 1953 waren onder meer Kl. Frolich, Kip, Zeilstra, Driesten en Halbesma betrokken.
• – De clubkleuren van Exelsior waren groen en wit. De spelers droegen een groen shirt, witte broek en groen met witte kousen.
• – Tijdens de oprichtingsvergadering werd niet alleen een bestuur gekozen, maar ook een commissie voor het opstellen van de reglementen.
• – De trainingen en oefenwedstrijden waren op het terrein aan de Vierkantsdijk. De complete accommodatie bestond uit twee houten boxen met elk een trog met daarboven drie koudwaterkranen.

De jeugd

Een bloeiende vereniging kan niet zonder goed functionerende jeugdafdeling. Deze heeft bij Zeerobben een steeds belangrijker plaats ingenomen. Dankzij goede opvang en een vrij zelfstandige jeugdcommissie was (en is) Zeerobben een aantrekkelijke vereniging voor jonge voetballers. De eerste aanzet voor het succesvolle jeugdbeleid werd in 1970 gegeven door Johnny Vellinga en Jaap van der Veen. De jeugdcommissie is later omgezet in een officieel jeugdbestuur.

Het groeiend aantal (jeugd)leden leidde tot een luxe probleem. Door een groot gebrek aan speelruimte werd in 1976 een ledenstop ingevoerd. De verhuizing naar de nieuwe – aanzienlijk grotere – accommodatie Oostersportpark aan de Achlumerdijk zorgde ervoor dat in het seizoen 1978-1979 de ledenstop werd opgeheven. Zeerobben had drie speelvelden en mooie kleedgelegenheid. Het aantal jeugdteams liep op tot twintig. Veel standaard elftallen maakten – nog steeds overigens – deel uit van de hoogste afdelingen.

De dames

Zeerobben gaf ook gehoor aan de oproep van de FVB om een damesafdeling op te richten. Onder de bezielende leiding van Otto Postema werd dit aanvankelijk een groot succes. In korte tijd speelden er drie damesteams in competitieverband. Zo voetbalminded als de Harlinger dames waren, was men niet in de omgeving. Dus moesten vaak verre reizen worden ondernomen naar respectievelijke tegenstanders. Dit nadeel zorgde voor een grote terugloop van de damesleden. Na vier jaar werd de damesafdeling helaas opgeheven. Inmiddels heeft het dames- en meisjesvoetbal weer een vaste plaats binnen Zeerobben.

Financiële acties en sponsoring

Sportief en qua ledental groeide Zeerobben. Door de jaren heen werd de roep om financiële acties groter. De jaarlijkse verloting was niet toereikend. Vrijwel vanaf het begin werd ook papier ingezameld om de clubkas te spekken. De eerste aanzet kwam van Boy Teakema en Jaap Wouters., Met de P.T.T.-bakfiets van Teakema ging met op zaterdagmorgen langs een vaste groep spaarders. De buit werd rechtstreeks bij Jan Visser afgeleverd. Onder grote animator Wolter Bakker werd een en ander later professioneel opgezet. Het pakhuis van schildersbedrijf Hoekstra diende als opslag. Een eigen papierpers werd gemaakt om balen van honderd tot honderdvijftig kilo te persen. Busjes van het bedrijfsleven werden ingezet voor de ophaaldienst en soms stroomden bergen papier binnen. Soms was het enthousiasme zelfs zo groot, dat er meer dan dozen papier werd meegenomen. Zoals de vier paar schaatsen van een sparende familie.

Sponsoring

Sponsoring deed zijn intrede. Het beschikbaar stellen van bedrijfswagens voor de papierinzameling was daarvan een voorbeeld, maar ook de inzet van bedrijfswagens door Haitsma Beton voor het vervoer naar uitwedstrijden. In 1976 doet kledingsponsoring zijn intreden in de KNVB. Kledingzaak Oosterhoff is bereid de jaarlijkse trainingspakken en de kosten van twee verst uit te spelen wedstrijden voor zijn rekening te nemen. Deze bron van inkomsten heeft steeds meer gestalte gekregen, en is inmiddels onmisbaar. Vonk Reizen en Harry de Tapijtbeer waren jaarlang hoofdsponsor. Woninginrichting Walinga mag in deze ook niet worden gegeven. Tegenwoordig is Smeding Groente en Fruit de hoofdsponsor. Een andere bron van inkomsten is de Vriendenclub. Doel van deze club mensen is om jaarlijks enkele leuke dingen te doen die niet in de begroting van de club passen.