Afgelopen zaterdag was een dag met een lach en een traan. Kampioenschappen werden gevierd maar ook het degradatiespook deed het Oostersportpark aan. Handhaving op het hoogste niveau werd gerealiseerd maar er werd ook afscheid genomen.
Acht jaar geleden begon het avontuur. Het jeugdbestuur was erin geslaagd een nieuwe hoofdjeugdtrainer vast te leggen. Camaru van Oostveen uit Leeuwarden. Hij kreeg de A1 en de B1 onder zijn hoede. Zelf was ik destijds leider van de B2 en had dus regelmatig contact met de hoofdjeugdtrainer over spelers uit de B2 die mee moesten met de B1. Vanaf dag 1 tot en met 4 juni is er eigenlijk qua trainer weinig veranderd. Toen al en nu nog steeds eerlijk, oprecht, bloedfanatiek, altijd aanwezig en het maximale uit zichzelf en de jongens halen. Opvallende overeenkomst met toen en nu is ook dat er vaak geroeid moest worden met de riemen die hij had. Ook in de jeugd was de spoeling soms dun maar ook toen al altijd het maximale eruit proberen te halen. Bij een 2e elftal is dat uiteraard niet anders en heb je wekelijks met andere spelers te maken.
Het was een hard gelach voor de jeugdafdeling destijds die haar fanatieke hoofdtrainer de overstap naar de senioren zag maken maar het ook wel begreep. Camaru wou meer. En in de doelstelling om het 2e elftal naar een een hoger niveau te tillen kon hij zich helemaal vinden. Hij kende inmiddels de club en wist wat er mogelijk was. Wat er daarna gebeurde weten we allemaal. Van de res. 2e klasse naar de res. 1e klasse en vervolgens kampioen en nu dus uitkomend in de hoofdklasse. Het hoogst haalbare! Hij geloofde erin en ging er vol voor. Hij stond voor zijn jongens. Een beter voorbeeld hiervan dan de uitwedstrijd op Urk destijds is er m.i. niet. Nog nooit een trainer gezien die zo voor z’n jongens in de bres sprong.
Maar wat hij van zichzelf eiste, eiste hij ook van zijn spelers. Er werd een sfeer gecreëerd waarin niet altijd de 11 beste spelers speelden maar wel de 11 die tot het uiteerste wilden gaan voor de ploeg en voor hun trainer. En dan zie je uiteindelijk waar iets kan eindigen. Wie dachten er na de start (1 uit 5) en wie dachten er bij de uitwedstrijden tegen Urk, The Knickerbockers, Bedum en ACV, dit komt wel goed? Juist, spelers en staf! Camaru, een trainer ook die niemand probeerde te vergeten. Nooit was ik aanwezig als fotograaf bij een thuis- of uitwedstrijd zonder een bedankje achteraf. Nooit een vanzelfsprekendheid, altijd even dat bedankje. En altijd dat telefoontje/berichtje dat je dan net niet verwacht maar dat je zo waardeert.
Maar je doet het niet alleen. Gedurende de laatste jaren ontstond er niet alleen een band tussen Camaru en de club maar hij wist ook dat hij een sterke leider naast zich nodig had. Iemand die hij dagelijks vanaf ‘s ochtends 07.00 uur kon bellen/appen om te overleggen, om te sparren en ook om andere zaken dan alleen voetbal mee te delen. De samenwerking met Gerrit Riem was dan ook belangrijk voor hem. Hij stak dat niet onder stoelen of banken en het werd een onafscheidelijk duo. Gerrit, die niet alleen op organisatorisch vlak de zaakjes altijd voor elkaar had maar ook altijd precies wist wat er in de groep leefde. Zo belangrijk! Maar ook een leider die het overzicht behield. Samen met Camaru geen “ja-knikkers” maar een koppel dat elkaar scherp hield en elkaar versterkte. Sjoerd ten Hoeve maakte het geheel compleet door wekelijks met de vlag langs de zijlijn te rennen.
Genoeg veren nu dacht ik zo. Eerst maar weer even met beide benen op de grond :-)…. Afgelopen zaterdag was voorzitter Sander Alberda afgereisd naar Assen om Camaru, Gerrit en Sjoerd te bedanken voor datgene wat ze voor de club hebben gedaan.
Wat zal ik het missen als ik met de hond langs de Pollendam loop en ik niet meer de bekende geluiden hoor: “Ga Rocky, ga” of “nu moet je Sander” . Die stem die tot ver buiten het Oostersportpark te horen was zullen we missen. Camaru gaat aan de slag bij FVC te Leeuwarden. Ik hoop dat hij daar net zo’n geweldige tijd mag hebben als hij bij ons heeft gehad. Het ga je goed Camaru en ik hoop dat we je nog eens zien bij je groen-witte club. Dat zal zeker gebeuren denk ik want daarvoor is er teveel gebeurd de afgelopen jaren. Gerrit doet ook een stapje terug maar is uiteraard niet weg en kan zo maar weer ergens anders opduiken. Werk genoeg bij de club… Ik denk dat ik namens velen spreek als ik zeg: “Bedankt mannen voor de geweldige jaren”!
En de spelers? Die gaven hun trainer/leider het mooiste kado als dank voor de jarenlange samenwerking. Handhaving in de hoofdklasse!
Frabo