In de vandaag verschenen Harlinger Courant staat een interview met onze hoofdtrainer Arjen Postma afgedrukt. Vanwege de beperkte redactionele ruimte in de krant betreft het hier een samenvatting van een uitgebreider (schriftelijk) interview dat wij met Arjen hadden. Op onze site is de ruimte onbeperkt, vandaar dat wij dit interview hier onverkort laten volgen. Voor de liefhebber en om Arjen recht te doen.
ARJEN POSTMA, TRAINER ZEEROBBEN: AFSCHEID MET EEN LACH EN EEN TRAAN
Het kalenderjaar 2020 zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als het Coronajaar. Veel persoonlijk leed, maatschappelijke ontwrichting, economische malaise en ga zo maar even door. Hoe we daar over een aantal jaren op terug zullen kijken valt nog te bezien. Niets is moeilijker dan geschiedenis voorspellen als je er nog middenin zit.
Ook het voetbalseizoen 2019/2020 zal als een wel heel bijzonder jaar de boeken ingaan. Hoe het met het betaalde voetbal af gaat lopen weten we nog niet, maar zeker is al dat het amateurvoetbal het seizoen niet af gaat maken. We zijn ermee gestopt, eindstanden worden niet opgemaakt, geen kampioenen, geen degradanten, geen nacompetities, niets van al dat moois en spannends dat we onder normale omstandigheden altijd meemaken in de maanden april en mei. Het seizoen is nietig verklaard, we beginnen het volgende seizoen gewoon weer opnieuw. Wanneer dat zal zijn? We hopen “gewoon” in september, maar we moeten het nog maar even afwachten.
Het zo abrupt beëindigen van het seizoen heeft vele consequenties en daar zijn evenveel boeiende verhandelingen over te schrijven. Dat gaan we hier en nu niet doen, we pikten er een element uit dat niet bij iedere vereniging speelt, maar wel bij Zeerobben en de scheidende hoofdtrainer Arjen Postma. Zonder het destijds zelf te beseffen heeft Arjen op zaterdag 7 maart zijn laatste wedstrijd als coach bij Zeerobben op de bank gezeten. Drachtster Boys – Zeerobben, geen wedstrijd waar hij met plezier op terug zal kijken, vanwege het resultaat (1-0 verlies), maar ook niet vanwege de bepaald niet verheffende wedstrijd zelf. Het besef dat het zijn laatste wedstrijd voor Zeerobben geweest is daalt langzaam in. We vroegen ons af wat dat met hem doet. Hoe het is om na 4 seizoenen op deze wijze afscheid te moeten nemen van Zeerobben.
Vanwege de Corona maatregelen een schriftelijk interview, op afstand dus.
Hoe gaat het persoonlijk met jou, je gezin en familie Arjen? Iedereen gezond?
Persoonlijk gaat alles goed, iedereen in mijn omgeving is gezond. Veel thuis zitten betekent veel tijd voor andere dingen. Veel bezig met mijn zoontje en dat is natuurlijk hartstikke leuk, maar soms ook wel vermoeiend haha. Verder zijn we thuis veel aan het klussen waar we nu mooi de tijd voor hebben. Eind juli verwachtten we ons tweede nieuwe familielid. We kunnen nu in ieder geval geen excuses maken om de babykamer niet op en top op orde te hebben voor die tijd.
Je bent net van baan veranderd, gaat komende zomer van club veranderen, er is een tweede kind op komst, en dan dit. Over slechte timing gesproken. Of lukt het allemaal om het een plaatsje te geven?
Ik ben vrij nuchter dus ik kan het zeker makkelijk een plaats geven. Ik zie wel hoe het komt maar wat er ook gebeurt, het komt wel goed.
Ik sta nog steeds onder contract ook bij mijn huidige werkgever, dus mocht op het op mijn nieuwe werk hier in Harlingen bij BHV first aid niet lukken in verband met de crisis dan kan ik gelukkig altijd weer terug naar mijn werkgever in het onderwijs. Eind mei gaan we het wel zien hoe dit gaat lopen. Een nieuwe club als trainer zijnde is ook niet perse iets heel anders. De tijdstippen van trainingen en wedstrijden zijn gelijk dus wat dat aangaat hoef ik mijn hele schema niet om te gooien. Het coronavirus heeft voor mij vooral een slechte timing want wat ik persoonlijk het meest vervelende vind van alle veranderingen, is dat ik nu niet op een normale en op de gewenste manier afscheid kan nemen van Zeerobben.
Wat ging er door je heen toen de KNVB bekend maakte dat het seizoen 2019/2020 ten einde was?
Eigenlijk kwam het niet meer als een echte verassing. Maar toen de bevestiging definitief was dat het seizoen ten einde was, heb ik wel even goed gebaald. Natuurlijk staat gezondheid voorop en is de beslissing de enige juiste. Alleen was het mijn laatste jaar bij deze mooie club. Dus het eerste wat ik dacht was, shit, mijn tijd bij Zeerobben zit er op. En dat doet me best wat moet ik zeggen.
Zeerobben was nog niet vrij van degradatiezorgen. Hoe schatte jij de kansen in voor de rest van het seizoen? Zou Zeerobben het op eigen kracht gered hebben in de eerste klasse?
Tja, dat is natuurlijk nu makkelijk antwoord geven. We kunnen het niet bewijzen, maar ik ben er van overtuigd dat wij het hadden gered. Ik vind dat we dit seizoen sowieso veel te weinig punten hebben gekregen naar wat we in wedstrijden hebben laten zien. Natuurlijk is dat ook een stuk kwaliteit maar we hebben ook vrij veel pech gehad dit seizoen. Persoonlijk vind ik dat we helemaal niet in degradatie zorgen hadden horen te zitten. We begonnen het seizoen erg goed. Maar in plaats van 14 tot 18 punten uit de eerste 6 wedstrijden, hadden we er slechts 9. Maar we speelden echt gewoon heel goed. Daarna kwam een mindere fase, het vertrouwen ebde natuurlijk weg en we speelden tot aan de winter minder. Hierdoor kwamen er weinig punten bij. Na een mooi trainingskamp in Spanje waarin we als team zijnde het goede gevoel hadden teruggevonden, begonnen we na de winter gewoon harstikke goed. Het spel was weer fris en het besef wat er voor nodig is om te winnen in de eerste klas was weer aanwezig. Ik weet daarom ook zeker dat wij deze lijn hadden doorgetrokken en ons zeker safe hadden gespeeld.
Zeerobben 1 blijft dus eersteklasser, maar Zeerobben 2 ziet een vrijwel zeker kampioenschap en daarmee promotie naar de reserve Hoofdklasse in rook opgaan. Wat moet bij Zeerobben overheersen, blijdschap of teleurstelling?
Ik zie zelf alleen maar verliezers. Ik zie handhaving op deze manier nu ook niet als iets moois of zo. Ik had vanuit mijn oogpunt net zo geweldig willen af sluiten als ik mijn eerste jaar ben begonnen. Daarmee had ik graag nog veel wedstrijden willen winnen en wellicht als stunt mee hebben gedaan in de derde periode. Voor ons tweede is het natuurlijk erg zuur, ik denk dat zij op weg waren naar een zeker kampioenschap. Hier mag je natuurlijk altijd even van balen. Echter moest de KNVB een beslissing nemen en ik denk dat welke beslissing ze hadden genomen, er altijd weerstand op zou komen. Dit is de weg van de minste weerstand denk ik en denk dat het de goede is. Voor sommige ploegen die ruim boven aan staan in de competitie zoals bijvoorbeeld Leovardia of FC Burgum is het natuurlijk zuur en wellicht word hen een stukje onrecht aan gedaan. Echter zijn er ook competities waarbij het verschil misschien maar 1 puntje is of waarbij het aantal wedstrijden niet gelijk is. Als je voor promotie en degradatie had gekozen had je die ploegen weer onrecht aan gedaan. En ze moesten één lijn trekken dus naar mijn mening is dit een terechte beslissing van de KNVB, hoe zuur dit ook is.
Wat kun jij (samen met jouw staf) onder de huidige omstandigheden nog doen om de selectie fit te houden en alvast voor te bereiden op het volgende seizoen?
In eerste instantie hebben we natuurlijk af gewacht wat er besloten zou gaan worden van uit het RIVM en de KNVB. Als er was besloten dat wij vanaf mei bijvoorbeeld weer hadden mogen trainen met ook een snelle hervatting van de wedstrijden. Dan hadden wij een programma van 2 weken gemaakt en dit naar de jongens gestuurd zodat ze conditioneel in ieder geval weer op gang konden komen en wij minder tijd nodig zouden zijn op de trainingen om weer wedstrijdfit te worden. Nu het seizoen afgelopen is, is er natuurlijk geen doel voor ogen dus is een gerichte planning maken vrij lastig. De meeste jongens zijn voor hun zelf wel aan het hardlopen of fietsen. We staan wel regelmatig in contact met de spelers en mochten er jongens behoefte hebben aan een programma of een gerichter schema, dan ben ik natuurlijk de eerste die hun daar bij wil helpen, zodat ze fit richting het komende seizoen kunnen gaan.
Welk advies (of adviezen) zou je de club, de selectie en de nieuwe trainer willen meegeven voor de toekomst?
Ik denk dat de verwachtingen bij Zeerobben soms wel eens iets te hoog zijn. Dus mijn advies daarin is, geniet van het voetbal, geniet van de prachtige club die je met zijn allen hebt en kijk van daar uit wat er mogelijk gaat zijn.
Het Zeerobben DNA is nog wel eens wat gemakzuchtig. Er zit voldoende talent, technisch, tactisch mankeert er niet zo veel aan. Mentaal wil het echter weleens uit elkaar vallen. Dan zijn er teveel mooi weer spelers en ontbreekt het wel eens aan jongens die op staan en de boel bij de hand nemen. Mijn eerste 2 jaar waren we mentaal juist erg sterk. Vorig seizoen hebben we na de winter ook karakter getoond en dit jaar viel de weerbaarheid op zich wel mee. Het zit er dus wel in maar dit is wel eens hard werken. Ik weet zeker dat de nieuwe trainer Berry Zandink met een frisse blik hierin weer een stapje kan maken met de groep. Het klinkt heel erg cliché, maar als er een team staat dat voor elkaar werkt, waar het vertrouwen er is en dat er besef is wat er voor nodig is om te presteren, dan komt Zeerobben heel ver, ook in de eerste klas. Voetballend en fysiek gezien zit het namelijk wel goed.
Er is op heel bijzonder wijze een einde gekomen aan 4 jaar Zeerobben. Hoe kijk jij terug op die 4 jaren tussen de Ouwe Seunen?
Helaas een niet passend einde, Ik vind dat we voor elkaar een hele mooie combinatie zijn geweest.
Niet alleen met de spelers maar ook zeker met alle mensen in en rond de club heb ik een hele goede en sterke band gekregen. Ik houd van de mentaliteit, de humor en het familiegevoel hier. Vanaf de eerste week dat ik hier binnenstapte heb ik me thuis gevoeld. Er zijn dingen die heel simpel lijken maar zo bijzonder zijn. Iedere dinsdag na de training heeft tante Nel thee voor die jongens klaar staan, iedere zaterdag staat er een lunch klaar, niets is te gek voor haar, waar vind je zulke mensen. Dit is goud voor een club en dit zorgt voor zoveel samenhang en clubgevoel. Ik heb dit vanaf het begin als bijzonder en heel mooi ervaren. Natuurlijk werkten de resultaten in mijn eerste seizoen erg mee. We wonnen vaak, scoorden veel en speelden na de winterstop echt geweldig. Je word kampioen en vanuit euforie word alles dan nog ineens veel mooier. Ik weet nog dat ik werd benaderd door Zeerobben om hoofdtrainer te worden, ik was toen nog speler van Flevo Boys en was eigenlijk van plan nog een jaar door te gaan als speler. Nadat de voorzitter bij me thuis was geweest was ik om en heb ik voor de uitdaging gekozen. Ik heb hier geen seconde spijt van gehad. Ben enorm dankbaar voor de kans die ik had gekregen want hierdoor heb ik ontzettend veel nieuwe, mooie, lieve mensen ontmoet, waarmee ik met velen een goed contact over ga houden voor de rest van mijn leven.
Wat waren wat jou betreft de hoogte- en dieptepunten?
Poeh, hoogtepunten zijn natuurlijk ook mooie overwinningen geweest. 4 enorme hoogtepunten waren de trainingskampen in Spanje. Zeker bij de eerste heb ik mijn ogen uitgekeken. Alles was tot in de puntjes geregeld, elders heb ik dit als speler nog nooit zo goed en mooi meegemaakt. Aller grootste hoogtepunt hoef ik natuurlijk niet lang over na te denken, dat is met afstand de kampioenswedstrijd thuis tegen Hardegarijp. Niet alleen de wedstrijd maar alles daar om heen was echt geweldig. Ik kan alle beelden zo weer voor me halen. De foto`s en filmpjes terug kijken van die dag blijft geweldig.
Dieptepunten hebben we niet echt mee gemaakt op voetbalgebied. Natuurlijk hadden we vorig seizoen een slechte periode waarin we op een bepaald moment zelfs onderaan stonden. Dat was wel eens even lastig en moeilijk, maar we zijn daar op een geweldige manier uitgekomen met bijna nog de derde periode tot gevolg. We hebben een aantal jongens meegemaakt met zware blessures en dit is voor een trainer altijd vervelend. Bijvoorbeeld met Marijn Helfferich. Een enorm belangrijke speler in ons kampioensjaar, echt een klasbak. Die scheurt alles in zijn knie af en is inmiddels na ruim 2 jaar nog steeds niet helemaal fit. Als trainer baal je er dan natuurlijk van dat je een hele goede speler mist maar persoonlijk gezien vind ik dat nog veel erger voor die jongen. Ik heb trouwens goede hoop dat hij komend seizoen weer fit aan de start staat. Natuurlijk hebben we nog te maken gehad met een paar ernstige blessures, het zijn misschien niet de dieptepunten waar je op doelt maar dit soort dingen doet wel wat me je.
Gaan we Arjen Postma nog vaak terugzien op het Oostersportpark?
Ik hoop zo vaak ik kan. Ik heb een hele goede band opgebouwd, heb heel veel goede contacten overgehouden en die wil natuurlijk graag onderhouden. Ik zal bij veel mensen welkom zijn voor een hapje of drankje en dat ga ik zeker doen, natuurlijk ga ik het sportpark dan ook niet overslaan. Vanzelfsprekend ben ik geen 3 maal in de week meer te vinden op het sportpark maar ik zal waar ik kan, zeker komen kijken als supporter bij Zeerobben. Ik ga nu in ieder geval door de voordeur weg, met opgeheven hoofd dus wie weet wat de toekomst gaat brengen…..
Welke ambities heb je als trainer? Heb je voor jezelf een carrière pad uitgestippeld?
Eerlijk gezegd heb ik dat nooit zo gehad. Tot nu toe heb ik steeds op het goede moment een stapje omhoog gemaakt. Voor mijn gevoel was ik daar ook steeds aan toe, net als ook nu weer. Ik had er voor kunnen kiezen om dat stapje met Zeerobben te maken maar dan moet er natuurlijk nog wel wat gebeuren. Tevens zit je ergens 4 jaar en moet je er voor zorgen dat spelers niet op je uitgekeken raken. Als we met Zeerobben een stapje naar de top hadden willen maken dan moet er weer doorgeselecteerd worden, zeker als ik was gebleven. Dit is echter lastig als je een goede band met je spelers hebt, dan kom je te vaak in situaties terecht waarbij je teleurstellingen moet gaan overbrengen. Dit is niet iets wat je wilt als persoon zijnde. Voor mijn gevoel heb ik in 3,5 jaar tijd maximaal gepresteerd, of tenminste ik heb daar alles aan gedaan. Als ik was gebleven dan had ik iets anders moeten doen om hogerop te komen. Dan zal je moeten doorselecteren en ik denk dat dit voor een nieuwe trainer een makkelijkere stap is dan voor iemand die ergens al 4 jaar zit. Zo ben ik zelf ook bij Zeerobben gekomen. En ook dit werkte toen positief, dus ik hoop dat mijn opvolger dit ook voor elkaar krijgt. Zelf kom ik nu ook in de situatie bij een nieuwe club, Flevo Boys, waar er doorgeselecteerd word. Dit is voor een nieuwe trainer simpelweg makkelijker dan voor iemand die er al een tijd zit. Ik heb in mijn periode mijn UEFA A trainers diploma behaald. Dit ging mij goed af en met mijn cijferlijst zou ik me ooit in kunnen schrijven voor de betaald voetbal cursus. Nu natuurlijk helemaal niet aan de orde, maar het is ook geen doel voor mij. Ik wil ergens werken waar ambitie is, waar een goede sfeer hangt en waarbij de voorwaarden goed zijn. Als ik na mijn Flevo Boys periode weer een stap omhoog kan maken zou dat mooi zijn. Is het op dat moment niet aan de orde, ga ik ook met alle plezier aan de slag bij een mooie eersteklasser, zoals Zeerobben haha.