De contouren van het derde worden zichtbaar

Het is donderdagavond, een uur of half tien. De meesten staan al lang onder de douche, als er achter op het B-veld nog een speler tevergeefs een bal tegen de lat probeert te trappen. Het is onze keeper Kelvin, inmiddels helemaal terug van weggeweest, maar op dit onderdeel kan hij nog wel wat training gebruiken. Wanneer Kelvin eindelijk de kantine binnenloopt, staat het Nederlands Elftal met 1-0 achter tegen de Noord-Ieren, is onze leider Jelco hem voor geweest met het geven van een rondje. Met een even grote bezetting als de training op dinsdag werd er verder nagepraat in cafe Bontes, waar onze leider kennis maakte met de potentie van dit team en wij met die van hem..

Op vrijdagavond kozen enkele spelers er voor om zich nog wat extra voor te bereiden op de wedstrijd. En dit was zaterdagochtend te zien toen het team zich verzamelde op de Robbenplaat. Na een paar bakjes koffie en verhalen uitgewisseld te hebben, kwamen ook de dertigers uit ons team eindelijk aan kakken en kon er afgereisd worden naar Berlikum, waar ons een lastige wedstrijd stond te wachten.

Anders dan normaal, speelden we in een 4-3-3 formatie, waarbij de verdediging bestond uit de eerder genoemde keeper, die alweer zijn 3e wedstrijd op rij speelde. Op de rechtsachter positie stond Ron Beton, die na een paar maanden op zee te hebben gezeten gelijk zijn positie weer veroverd heeft in het team, Het centrum bestond uit een kopsterk duo gevormd door Patrick en Robert. Op links mocht Lenny zijn kunsten vertonen. Het middenveld werd ingevuld door Willem, Laurens en Herwin. De voorhoede bestond uit Steffan, Klaas en Mendel. De wissels waren Dion, Twit en Gerben vergezeld door onze manager Sjoerd, die zijn strafschop als vanouds feilloos binnenschoot.

Dat de betrokkenheid bij het team toeneemt, viel te merken aan de spelers Ton, Wesley en Drik, die door verschillende redenen niet in de selectie zaten, maar wel naar Berlikum afreisden om hun team aan te moedigen. Helaas is die betrokkenheid nog niet aanwezig bij onze vlagger, die inmiddels elke mogelijke smoes heeft gebruikt om af te zeggen.

Onder toeziend oog van aardig wat lokale toeschouwers werd er om 13 uur afgetrapt en zaten beide teams er gelijk bovenop. Het is maar goed dat trainer Steffan had gezegd dat we vanaf minuut 1 scherp moesten zijn. De eerste kans van de wedstrijd was voor Zeerobben en het was gelijk raak. Klaas kreeg de bal lastig aangespeeld in de spits, maar wist de verdedigers van zich af te schudden en schoot de bal over de kleine keeper van Berlikum heen. Ondanks de voorsprong kreeg Zeerobben de wedstrijd niet echt onder controle en had het moeite om onder druk uit te voetballen. Dit resulteerde dan ook in een snelle gelijkmaker van Berlikum, waarbij Robert en Laurens verkeerde keuzes maakten waardoor de Berlikummers eenvoudig Kelvin konden passeren. Herwin had Zeerobben niet veel later weer op voorsprong kunnen zetten, maar zijn inzet leek meer op een terugspeelbal. Deze zelfde Herwin haalde het einde van de eerste helft niet door een hamstringblessure. Hij werd vervangen door een speler van een vergelijkbaar postuur; Gerben.

In de rust werd er nog twee maal gewisseld. Willem moest terug naar Harlingen om daar nog met het tweede mee te doen en ook Klaas werd gewisseld, omdat Klaas, zoals altijd weer ergens last van had. Ze werden vervangen door Dion en Twit. Met deze verse krachten ging Zeerobben op zoek naar een nieuwe treffer. Dit resulteerde in enkele kansen, maar doordat beide ploegen veelal de lange bal speelden, ging de wedstrijd op en neer en kreeg ook Berlikum enkele goede kansen. “De spitsen scoren wéér niet”, moet aanvoerder Patrick gedacht hebben en daarom stuurde hij Lenny naar voren om met een goede actie voor de belangrijke 1-2 te zorgen. Daarna hield Kelvin ons nog een paar keer op de been en met hangen en wurgen wisten we de voorsprong te verdedigen tot het laatste fluitsignaal.

In de kleedkamer werd de overwinning gevierd alsof er een periodetitel was binnengesleept en zelfs het woord ‘kampioen’ viel al een paar keer. Aan zelfvertrouwen ontbreekt het niet bij het derde. Er wordt dit seizoen twee keer per week fanatiek getraind en ook de opkomst bij de 3e helft wordt alsmaar groter. Als deze lijn wordt voortgezet, kan het zo maar een heel mooi seizoen worden.

Laat de zon in je hart!